Strona domowa |
![]() |
Rodziny Gosiewskich |
Źródło: "Herbarz Polski" Adam Boniecki wydany w Warszawie w 1899r. w opracowaniu Marka Jerzego Minakowskiego (Kraków 2004)
W herbarzu Adama Bonieckiego rodziny Gosiewskich występują w 5 różnych artykułach (opisujących te rodziny) oraz są wspominane przy okazji kilkudziesięciu innych artykułów (mam na myśli sytuacje, gdzie np. w artykule dot. rodziny 'Litawor-Aramowicz h. Odrowąż' jedna z występujących tam osób jest 'ożeniony z Franciszką Gosiewską'. Głównym i największym artykułem jest opis rodziny 'Gosiewscy v. Gąsiewscy h. Ślepowron' w tomie 6 od strony 315. Oto spis wszystkich wystąpień rodów Gosiewskich:
rodzina | w których artykułach występuje (pogrubiony = artykuł o danej rodzinie) |
z Gosi (z) | Korwin-Gosiewski h. Ślepowron (t6s315A) |
Gosiecki | Gosiecki (t6s315B) |
Gosiewski | Gąsiewski h. Ślepowron (t5s399A), Korwin-Gosiewski h. Ślepowron (t6s315A), Gosiewski (t6s318), Bobiński h. Bobiński, Kieszkowski h. Krzywda, Korwin-Kochanowski h. Ślepowron, Konopacki h. Konopacki, Korwin-Kossakowski h. Ślepowron, Kowalski h. Wieruszowa, ks. Łukomski h. Łukomski, Łuszczewski h. Korczak, Korwin-Kochanowski h. Ślepowron |
Gąsiewski | Gąsiewski h. Ślepowron (t5s399A), Gąsiewski(t5s399B), Korwin-Gosiewski h. Ślepowron(t6s315A), Litawor-Aramowicz h. Odrowąż, Cetner h. Przerowa, Domaniewski h. Lubicz, Wiłłojć-Dowiatt h. Gryf, Lewkowicz h. Ogończyk, Majewski, Litawor-Aramowicz h. Odrowąż, ks. Czartoryski h. Pogoń Litewska, Eydziatowicz h. Łuk, Kobylański h. Lubicz |
Poniżej zawarłem pełne teksty głównych artykułów dotyczących głównych rodzin. Odnośniki do artykułów są w powyższej tabeli
Artykuł 6.692 (pozycji: 177, różnych osób: 136, w tym z rodziny: 101)
Rodzina: Gosiewski (także: Gąsiewski)
Herb: Ślepowron
Gniazdo: z Gosi wieś Gosie, w powiecie zambrowskim
" Czasem się jednak przez niewiadomość z Gąsiewa pisali."
"W XV-m wieku zwali się Gosiami, zanim się nazwisko Gosiewskich ustaliło Akta łomżyńskie z 1462 r. wspominają o Stanisławie Gosiu, herbu Buyny, a z 1465 r. o Janie i Albercie Gosiach, tegoż herbu (Mil.). Tomasz, syn Jakóba z Gosi, 1468 r., a Świętosław, syn tegoż, 1476 r. na uniwersytecie krakowskim. Część ich przeniosła się na Litwę ¶ Żyjący w drugiej połowie XVI-go wieku Jan Gosiewski, pozostawił syna Aleksandra (A. Zap Ros.), pisarza kanclerza litewskiego 1597 r. (ML. 191 A f. 113). Ze starosty wieliskiego referendarz litewski 1610 r., pisarz 1615 r., wojewoda smoleński 1625 r. i pisarz polny litewski 1630 r. Oprócz wieliskiego posiadał jeszcze starostwa: kupiskie, puńskie; bielskie i markowskie, oraz dzierżawę koniuchowską i wiszniewską. Tę ostatnią odstąpił Strawińskim, za konsensem królewskim z 1621 r. (Pac.). Znakomity wojownik, brał udział w wojnach moskiewskich za czasów Zygmunta III-go, a w czasie wojny inflanckiej, pobił Szwedów pod Lixną, Krzyżborgiem i Dynaburgiem. Oceniając jego wielkie zasługi dała mu rzeczpospolita różne dobra w województwie smoleńskiem, o czem konstytucya sejmowa z 1631 r. obszernie mówi. Fundował wraz z żoną kolegium Jezuitów w Witebsku i rezydencyę w Dynaburgu. Umarł w 1639 r., pochowany w Wilnie: Z Ewy Pacówny, podkomorzanki brzeskiej, miał synów: Krzysztofa, Mikołaja i Wincentego, oraz córki: Helenę, żonę Samuela Szymona Sanguszki, zmarłą 1635 r. i Annę, zakonnicę reguły Św. Brygidy w Brześciu (Pac.). ¶ Krzysztof, po ojcu pisarz litewski 1625 r. i referendarz 1638 r., został również po ojcu wojewodą smoleńskim 1639 r. Trzymał i starostwo wieliskie, które mu ojciec odstąpił 1627 r. (Ist. Jur. Mat. XXII). Jeździł on do Francyi, jako poseł Władysława IV-go, celem uwolnienia z więzienia Jana Kazimierza. ¶ Wincenty, prawdopodobnie po ojcu starosta puński i markowski, a po bracie Krzysztofie wieliski, stolnik litewski 1646 r., z tym tytułem podpisał z województwem wileńskiem, elekcyę Jana Kazimierza. Generał artyleryi litewskiej 1651 roku, podskarbi wielki litewski i pisarz 1652 r., w końcu hetman polny litewski 1654 r. Marszałek koła poselskiego 1650 i 1652 roku. Znakomicie się odznaczył w wojnach kozackich Chmielnickiego, na które znaczną część majątku swego wyłożył, tak; że szlachta kijowska zaleciła posłom swoim 1651 r., aby mógł być ze skarbu rzeczypospolitej wynagrodzony. Następnie bił dzielnie Szwedów i Brandeburczyków, w końcu jednak, pobiwszy Wołyńskiego pod Kownem, gdy jako komisarz udał się do zawarcia traktatu z Moskwą, wzięty do niewoli, lat kilka w więzieniu w Moskwie pozostawał, z którego dopiero powrócił, gdy pięciu znakomitych wodzów moskiewskich wydano za niego. Wojsko długi czas niepłatne, zawiązało się w konfederacyę, którego pretensye rozpatrywać miały komisye, w których marszałkowali hetmani. Gosiewski posądzony o zdradę związku przez rycerstwo, wyciągnięty podstępem z domu w Wilnie, w którym przebywał, zginął w Ostrynie 29-go Listopada 1662 r. z ręki tych, którzy długie lata przywykli byli go słuchać i szanować. Z Magdaleny Konopackiej, kasztelanki elblągskiej, pozostawił Wincenty syna Bogusława i córki: Zofię, żonę Aleksandra Przyjemskiego, podstolego koronnego, z którym zawarła intercyzę przedślubną 1676 r. i Teresę, żonę 1-o v. Józefa Bogusława Słuszki, kasztelana wileńskiego, 2-o v. Kazimierza Jana Sapiehy, wojewody wileńskiego (M. 207 f. 140 i 212 f. 27; Sap.). ¶ Bogusław, kantor wileński, podpisał uchwały zjazdu pod Olkinikami 1700 roku. Następnie dziekan wileński, biskup akanteński i sufragan białoruski, 1722 r. administrator dyecezyi wileńskiej, został biskupem smoleńskim 1724 roku. Umarł 1744 r. W 1733 r. podpisał konfederacyę generalną warszawską (Obl. Warsz. 49 f. 422). Że był synem Wincentego, a bratem Teresy, 1-o v. Słuszkowej, 2-o v. Sapieżyny, dowodzi tego własnoręczny jego dopisek z 1725 r., znajdujący się na inwentarzu starostwa homelskiego, że inwentarz ten, znajdujący się w jego ręku, po śmierci szwagra jego Słuszki oddał Krasińskiemu, staroście homelskiemu (Akta XIII f. 377). ¶ Teresa z mężem Słuszką, otrzymała od matki starostwo markowskie, za konsensem królewskim z 1681 roku i odstąpiła je zaraz w tymże roku Kotłowi, a 1699 r. otrzymała wspólnie z mężem starostwo latowickie. W 1699 r. sprzedała Głuchów i Tursko, w powiecie kaliskim, Gurowskiemu. W 1706 r. była już żoną Sapiehy (Sap.; Perp. Czers. 16 A f. 116 i 17 f. 100; M. 219 f. 249). Matka, ich, Magdalena z Konopackich, wyszła po śmierci męża za ks. Janusza Karola Czartoryskiego, podkomorzego krakowskiego. Nabyła ona około 1668 r. Warszewice od Warszewickiego (Kij. VII f. 891 i Perp. Czers 13 f. 238). ¶ Rafał, zięć Katarzyny Podoskiej, na Wołyniu 1595 r. (Woł. 1 f. 109). Stanisław, w powiecie piotrkowskim, żonaty z Katarzyną z Uniechowskich, procesuje Czeszejkę 1612 r. (Zs. Grodz.). Marcin, z wojskiego smoleńskiego, kasztelan parnawski 1625 r. Michał, rotmistrz królewski 1631 r. (V. L.). Maciej, generał artyleryi litewskiej i starosta łozdziejski, podpisał z województwem wileńskiem, elekcyę Jana III-go. ¶ Zuzanna, żona 1-o v. Mikołaja Sapiehy, starosty wilkijskiego, 2-o v. Jana Anzelma Wilczka, kasztelana trockiego, żyła jeszcze 1671 r. (Sap. i Akta IX). Michał, sędzia wojskowy, jeden z komisarzy wyznaczony z sejmu 1685 r. do rozpatrzenia pretensyi województwa wołyńskiego i polesia kijowskiego (V. L.). Stanisław, wierzyciel Koniecpolskiego, kasztelana krakowskiego, 1682 r. Kazimierz, łowczy łomżyński, Michał stolnik mścisławski i Wincenty, starosta łozdziejski, pisali się z województwem mścisławskiem, na elekcyę Augusta II-go. ¶ Mateusz, horodniczy mohilowski 1698 r. (Akta III), stolnik nowogrodzki siewierski 1707 r.; córka jego Rozalia, urodzona z Barbary Niemirównej, żona Tomasza Świnki Zielińskiego. Konstancya, żona 1-o v. Aleksandra Cetnera, starosty trembowelskiego, 2-o v. Tomasza Domaniewskiego 1718 r. (Kij. VIII f. 1252 i AGZ. X. 6180). Antoni Aleksander, podwojewodzy i poseł smoleński, podpisał konfederacyę generalną warszawską 1733 r. (Obl. Warsz: 49 f. 422). ¶ Tadeusz, mostowniczy oszmiański 1764 r. N., wojski smoleński 1765 r. Adam w tymże roku, w powiecie grodzieńskim (Akta VII) Bazyli, koniuszy smoleński 1785 r. Antoni, komornik kowieński 1786 r. Testament Andrzeja Zabłockiego, pisarza ziemskiego oszmiańskiego, z 1797 r. wspomina, o siostrze jego Gosiewskiej, której synowie byli:, Narcyz, sędzia ziemski zawilejski i Józef (Akta XII). Narcyz 1783 r. nazwany skarbnikiem łomżyńskim. ¶ Bartłomiej i Jakób, h. Ślepowron, synowie Stanisława, świadczyli w grodzie warszawskim 1659 r., przy wywodzie szlachectwa Ogonowskiego (DW. 52 f. 1727). Ignacy, Kasper, Maciej, Marcin, Mateusz i Wojciech, pisali się z ziemią łomżyńską, na elekcyę Augusta II-go. ¶ N., skarbnik podlaski 1726 r. Anna, za Kazimierzem Załęskim 1710 roku (Perp. Czers. 17 f. 275). Józef Idzi, vicesgerent 1740 r., pisarz grodzki halicki 1750 r., subdelegat ciechanowski i podstarości grodzki halicki 1763 r. Franciszek kwitował Kobylańskich 1797 r. (DW. 112 f. 34). Wiktorya, żona Jerzego Dowiatta, zmarła 1798 r. Franciszek, ur. 1751 r., zmarły 1829 r., kasyer skarbu b. Rzeczypospolitej. Córka jego Cecylia Żelazowska, ur. 1796 r., zmarła 1834 r. Ignacy, syn Pawła, patron w Płocku 1837 r. Ksiądz Marcin, sędzia pokoju powiatu zamojskiego 1830 r. Witalis, dziedzic Łukawicy Pęcławskiej, w staszowskiem, ożeniony z Aleksandrą Niemiryczówną 1867 r. Antoni, syn Józefa i Franciszki Wolmerównej, dziedzic Jatwieży, radca Dyrekcyi Szczegółowej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Suwałkach, zmarł 1897 r., zostawiwszy z Ludwiki Abłamowiczównej, syna i trzy córki. ¶ Jan, właściciel dóbr Gosie-Wybrany 1710 r., miał synów: Kaspra i Stanisława. Ten ostatni pozostawił synów: Mikołaja, Mateusza i Antoniego. Mikołaj miał synów trzech: ¶ Ignacy, pierwszy syn Mikołaja, pozostawił syna Franciszka, którego syn Maciej legitymował się ze szlachectwa w Królestwie 1839 r. ¶ Wojciech, drugi syn Mikołaja, miał synów: Kasyana, Grzegorza i Wawrzyńca. Kasyan, z żony Maryanny Grądzkiej, pozostawił synów: Wacława i Stanisława, wylegitymowanych 1843 r. Grzegorz, z Maryanny Kołakowskiej, miał syna Idziego, wylegitymowanego 1848 r. Wawrzyniec, z Anieli Janiszewskiej, miał syna Karola, wylegitymowanego 1852 r. ¶ Jan, trzeci syn Mikołaja, pozostawił syna Antoniego, którego syn Jozafat legitymował się 1839 r. ¶ Mateusz, drugi syn Stanisława; pozostawił syna Bartłomieja, po którym syn Piotr, miał syna Dominika, którego syn Ludwik, żonaty z Maryanną Kownacką, pozostawił syna Rajmunda, wylegitymowanego 1860 roku. ¶ Antoni, trzeci syn Stanisława, miał syna Stanisława, ożenionego z Rozalią Wdziekońską, z której synowie: Franciszek i Paweł, legitymowali się 1839 r. ¶ Od wymienionego wyżej Jana, który miał syna Stanisława, a wnuka Mikołaja, legitymowali się 1839 r.: Stanisław i Melchior, synowie Jakóba, wnukowie Kazimierza, syna powyższego Mikołaja. ¶ Józef, właściciel Świacka 1778 r., pozostawił syna Bazylego, żonatego z Joanną Bułharynówną, z której syn Józef legitymował się 1837 r. Teofil, dziedzic Świacka 1809 r., radca departamentu łomżyńskiego. ¶ Antoni i Dominik, synowie Józefa i Egidyi ze Złotorowiczów, wnukowie Jana i Justyny z Milewskich, prawnukowie Jakóba i Zofii z Godowskich, udowodnili 1782 r. pochodzenie swoje szlacheckie, w sądzie ziemskim lwowskim."
Artykuł 5.1013 (pozycji: 1, różnych osób: 1, w tym z rodziny: 1)
Rodzina: Gąsiewski
"Antoni otrzymał szlachectwo na sejmie 1775 r. (V. L.)."
Artykuł 5.1012 (pozycji: 10, różnych osób: 8, w tym z rodziny: 6)
Rodzina: Gąsiewski (także: Gosiewski)
Herb: Ślepowron
"... gdyż wyszli ze wsi Gosie, w ziemi łomżyńskiej"
"Z nazwiskiem pisanem Gąsiewscy, wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie potomkowie Józefa, właściciela dóbr Wałki, w ziemi drohickiej 1756 r., którego syn Feliks, żonaty z Anną Iłowiecką, pozostawił synów: Andrzeja i Tomasza, wylegitymowanych 1839 r. Po Tomaszu i Wiktoryi z Lehmanów synowie: Konstanty i Bogumił, legitymowali się ze szlachectwa 1854 roku (Akta b. Her.)."
Artykuł 6.693 (pozycji: 1, różnych osób: 1, w tym z rodziny: 1)
Rodzina: Gosiewski
"Marcin Antoni, z W. Ks. Litewskiego, otrzymał szlachectwo na sejmie 1775 r. (V. L.)."
Artykuł 6.691 (pozycji: 1, różnych osób: 1, w tym z rodziny: 1)
Rodzina: Gosiecki
" w województwie trockiem"
" Antoni Gosiecki, rotmistrz trocki, podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. (V. L.). W 1774 r. był łowczym trockim."
Główny artykuł z herbarza po opracowaniu edycyjnym [Dr Marek Jerzy Miniakowski www.przodkowie.com ] (zaznaczone numery pokoleń oraz wytłuszczone nazwiska) pozwala lepiej zorientować się w strukturze głównych gałęzi rodu. Dodatkowo został on skonfrontowany z danymi metrykalnymi i innymi dokumentami. Można z pewnością przyjąć, że herbarzu są dwa błędy a z dużym prawdopodobieństwem kilka pomniejszych błędów w strukturze pokoleń. Jest to widoczne w komentarzach. Dodatkowo dla istotnych osób dopisałem numery pod którymi występują w drzewie genealogicznym. Numery w pierwszej kolumnie odnoszą się do elektronicznego wydania herbarza Bonieckiego (wersja II z 2004r).
Artykuł 6.692 (pozycji: 177, różnych osób: 136, w tym z rodziny: 101)
Rodzina: Gosiewski (także: Gąsiewski)
Herb: Ślepowron
Gniazdo: z Gosi wieś Gosie, w powiecie zambrowskim
" Czasem się jednak przez niewiadomość z Gąsiewa pisali."
Tom, artykuł i wers z
‘Nowego Bonieckiego’ |
ID osoby w interaktywnym drzewie |
Pokolenie
|
Tekst z Bonieckiego (normalna
czcionka), moje komentarze i uzupełnienia pochyłą czcionką |
6.692.1 |
S |
|
Akta
łomżyńskie z 1462 r. wspominają o Stanisławie Gosiu, herbu Buyny,
a z 1465 r. O |
6.692.2 |
S |
|
Janie |
6.692.3 |
S |
|
i Albercie
Gosiach, tegoż herbu (Mil.). |
6.692.4 |
|
1 |
Tomasz, |
6.692.5 |
S |
|
syn Jakóba
z Gosi, 1468 r., |
6.692.6 |
|
1 |
a Świętosław, syn tegoż, 1476 r. na
uniwersytecie krakowskim. Część ich przeniosła się na Litwę |
6.692.7 |
ID120 |
|
¶Żyjący
w drugiej połowie XVI-go wieku Jan Gosiewski, |
6.692.8 |
|
1 |
pozostawił syna Aleksandra (A. Zap Ros.), pisarza
kanclerza litewskiego 1597 r. (ML. 191 A f. 113). Ze starosty wieliskiego
referendarz litewski 1610 r., pisarz 1615 r., wojewoda smoleński 1625 r.
i pisarz polny litewski 1630 r. Oprócz wieliskiego posiadał jeszcze
starostwa: kupiskie, puńskie; bielskie i markowskie, oraz dzierżawę
koniuchowską i wiszniewską. Tę ostatnią odstąpił Strawińskim, za
konsensem królewskim z 1621 r. (Pac.). Znakomity wojownik, brał udział
w wojnach moskiewskich za czasów Zygmunta III-go, a w czasie wojny
inflanckiej, pobił Szwedów pod Lixną, Krzyżborgiem i Dynaburgiem.
Oceniając jego wielkie zasługi dała mu rzeczpospolita różne dobra w
województwie smoleńskiem, o czem konstytucya sejmowa z 1631 r. obszernie
mówi. Fundował wraz z żoną kolegium Jezuitów w Witebsku i rezydencyę
w Dynaburgu. Umarł w 1639 r., pochowany w Wilnie: Z |
6.692.9 & 8 |
|
1 |
Ewy Pacówny, |
6.692.10 |
|
|
podkomorzanki
brzeskiej, |
6.692.11 |
ID125 |
2 |
miał synów: Krzysztofa, |
6.692.12 |
ID124 |
2 |
Mikołaja |
6.692.13 |
ID123 |
2 |
i Wincentego, |
6.692.14 |
ID126 |
2 |
oraz córki: Helenę, |
6.692.15 & 14 |
|
2 |
żonę Samuela Szymona Sanguszki, |
6.692.16 = 14 |
|
2 |
Zmarłą 1635 r. |
6.692.17 |
|
2 |
i Annę, zakonnicę reguły Św. Brygidy w Brześciu
(Pac.). |
6.692.18 = 11 |
ID125 |
2 |
¶Krzysztof, po ojcu pisarz litewski 1625 r. i
referendarz 1638 r., został również po ojcu wojewodą smoleńskim 1639
r. Trzymał i starostwo wieliskie, które mu ojciec odstąpił 1627 r. (Ist.
Jur. Mat. XXII). Jeździł on do Francyi, jako poseł Władysława IV-go,
celem uwolnienia z więzienia Jana Kazimierza. |
6.692.19 = 13 |
ID123 |
2 |
¶Wincenty, prawdopodobnie po ojcu starosta puński
i markowski, |
6.692.20 = 18 |
ID125 |
2 |
a po bracie Krzysztofie wieliski, |
6.692.21 = 19 |
|
2 |
Stolnik litewski 1646 r., z tym tytułem podpisał z województwem
wileńskiem, elekcyę Jana Kazimierza. Generał artyleryi litewskiej 1651
roku, podskarbi wielki litewski i pisarz 1652 r., w końcu hetman polny
litewski 1654 r. Marszałek koła poselskiego 1650 i 1652 roku. |
6.692.22 & 19 |
|
2 |
Znakomicie się odznaczył w wojnach kozackich
Chmielnickiego, na które znaczną część majątku swego wyłożył,
tak; że szlachta kijowska zaleciła posłom swoim 1651 r., aby mógł być
ze skarbu rzeczypospolitej wynagrodzony. Następnie bił dzielnie Szwedów
i Brandeburczyków, w końcu jednak, pobiwszy Wołyńskiego pod Kownem,
gdy jako komisarz udał się do zawarcia traktatu z Moskwą, wzięty do
niewoli, lat kilka w więzieniu w Moskwie pozostawał, z którego dopiero
powrócił, gdy pięciu znakomitych wodzów moskiewskich wydano za niego.
Wojsko długi czas niepłatne, zawiązało się w konfederacyę, którego
pretensye rozpatrywać miały komisye, w których marszałkowali hetmani.
Gosiewski posądzony o zdradę związku przez rycerstwo, wyciągnięty
podstępem z domu w Wilnie, w którym przebywał, zginął w Ostrynie
29-go Listopada 1662 r. z ręki tych, którzy długie lata przywykli byli
go słuchać i szanować. Z Magdaleny Konopackiej, |
6.692.23 |
|
|
kasztelanki elblągskiej, |
6.692.24 = 19 |
ID123 |
2 |
pozostawił Wincenty |
6.692.25 |
ID129 |
3 |
syna Bogusława |
6.692.26 |
ID130 |
3 |
i córki: Zofię, |
6.692.27 & 26 |
ID131 |
3 |
żonę Aleksandra Przyjemskiego, podstolego
koronnego, z którym zawarła intercyzę przedślubną 1676 r. |
6.692.28 |
ID131 |
3 |
i Teresę, |
6.692.29 & 28 |
|
3 |
żonę 1-o v. Józefa Bogusława Słuszki,
kasztelana wileńskiego, |
6.692.30 & 28 |
|
3 |
2-o v. Kazimierza Jana Sapiehy, wojewody wileńskiego
(M. 207 f. 140 i 212 f. 27; Sap.). |
6.692.31 = 25 |
ID129 |
3 |
¶Bogusław, kantor wileński, podpisał uchwały
zjazdu pod Olkinikami 1700 roku. Następnie dziekan wileński, biskup
akanteński i sufragan białoruski, 1722 r. administrator dyecezyi wileńskiej,
został biskupem smoleńskim 1724 roku. Umarł 1744 r. W 1733 r. podpisał
konfederacyę generalną warszawską (Obl. Warsz. 49 f. 422). |
6.692.32 = 24 |
ID123 |
2 |
Że był synem Wincentego, |
6.692.33 = 28 |
ID131 |
3 |
a bratem Teresy, |
6.692.34 = 29 |
|
3 |
1-o v. Słuszkowej, |
6.692.35 = 30 |
|
3 |
2-o v. Sapieżyny, |
6.692.36 = 31 |
|
3 |
dowodzi tego własnoręczny jego dopisek z 1725 r., znajdujący
się na inwentarzu starostwa homelskiego, że inwentarz ten, znajdujący
się w jego ręku, po śmierci |
6.692.37 = 29 |
|
3 |
szwagra jego Słuszki oddał Krasińskiemu, staroście
homelskiemu (Akta XIII f. 377). |
6.692.38 = 33 |
|
3 |
¶Teresa |
6.692.39 & 38 |
|
3 |
z mężem Słuszką, |
6.692.40 = 38 |
|
3 |
otrzymała od matki starostwo markowskie, za konsensem królewskim
z 1681 roku i odstąpiła je zaraz w tymże roku Kotłowi, a 1699 r.
otrzymała wspólnie z mężem starostwo latowickie. W 1699 r. sprzedała
Głuchów i Tursko, w powiecie kaliskim, Gurowskiemu. |
6.692.41 = 30 |
|
3 |
W 1706 r. była już żoną Sapiehy (Sap.; Perp.
Czers. 16 A f. 116 i 17 f. 100; M. 219 f. 249). |
6.692.42 = 22 |
ID128 |
2 |
Matka, ich, Magdalena z Konopackich, wyszła po śmierci |
6.692.43 & 42 |
ID128 |
2 |
męża za ks. Janusza Karola Czartoryskiego,
podkomorzego krakowskiego. |
6.692.44 = 42 |
|
2 |
Nabyła ona około 1668 r. Warszewice od Warszewickiego
(Kij. VII f. 891 i Perp. Czers 13 f. 238). |
6.692.45 |
S |
|
¶Rafał, |
6.692.46 |
S |
|
zięć
Katarzyny Podoskiej, na Wołyniu 1595 r. (Woł. 1 f. 109). |
6.692.47 |
S |
|
Stanisław,
w powiecie
piotrkowskim, |
6.692.48 & 47 |
|
|
żonaty
z Katarzyną z Uniechowskich, |
6.692.49 = 47 |
|
|
procesuje
Czeszejkę 1612 r. (Zs. Grodz.). |
6.692.50 |
S |
|
Marcin,
z wojskiego smoleńskiego, kasztelan parnawski 1625 r. |
6.692.51 |
S |
|
Michał,
rotmistrz królewski 1631 r. (V. L.). |
6.692.52 |
S |
|
Maciej,
generał artyleryi litewskiej i starosta łozdziejski, podpisał z województwem
wileńskiem, elekcyę Jana III-go. |
6.692.53 |
S |
|
¶Zuzanna, |
6.692.54 & 53 |
|
|
żona
1-o v. Mikołaja Sapiehy, starosty wilkijskiego, |
6.692.55 & 53 |
|
|
2-o
v. Jana Anzelma Wilczka, kasztelana trockiego, |
6.692.56 = 53 |
|
|
żyła
jeszcze 1671 r. (Sap. i Akta IX). |
6.692.57 |
|
|
Michał,
sędzia wojskowy, jeden z komisarzy wyznaczony z sejmu 1685 r. do
rozpatrzenia pretensyi województwa wołyńskiego i polesia kijowskiego
(V. L.). |
6.692.58 |
|
|
Stanisław,
wierzyciel Koniecpolskiego, kasztelana krakowskiego, 1682 r. |
6.692.59 |
|
|
Kazimierz,
łowczy łomżyński, |
6.692.60 |
|
|
Michał
stolnik mścisławski |
6.692.61 |
|
|
i Wincenty,
starosta łozdziejski, pisali się z województwem mścisławskiem, na
elekcyę Augusta II-go. |
6.692.62 |
|
|
¶Mateusz,
horodniczy mohilowski 1698 r. (Akta III), stolnik nowogrodzki siewierski
1707 r.; |
6.692.63 |
|
1 |
córka jego Rozalia, |
6.692.64 & 62 |
|
|
urodzona
z Barbary Niemirównej, |
6.692.65 & 63 |
|
1 |
żona Tomasza Świnki Zielińskiego. |
6.692.66 |
|
|
Konstancya,
żona |
6.692.67 & 66 |
|
|
1-o
v. Aleksandra Cetnera, starosty trembowelskiego, |
6.692.68 & 66 |
|
|
2-o
v. Tomasza Domaniewskiego 1718 r. (Kij. VIII f. 1252 i AGZ. X.
6180). |
6.692.69 |
S |
|
Antoni
Aleksander, podwojewodzy
i poseł smoleński, podpisał konfederacyę generalną warszawską 1733
r. (Obl. Warsz: 49 f. 422). |
6.692.70 |
S |
|
¶Tadeusz,
mostowniczy oszmiański 1764 r. |
6.692.71 |
S |
|
N.,
wojski smoleński 1765 r. |
6.692.72 |
S |
|
Adam
w tymże roku,
w powiecie grodzieńskim (Akta VII) |
6.692.73 |
S |
|
Bazyli,
koniuszy smoleński
1785 r. |
6.692.74 |
S |
|
Antoni,
komornik kowieński
1786 r. Testament |
6.692.75 |
|
|
Andrzeja
Zabłockiego, pisarza
ziemskiego oszmiańskiego, z 1797 r. wspomina, |
6.692.76 & 77 |
|
|
o
siostrze jego |
6.692.77 |
S |
|
Gosiewskiej, |
6.692.78 |
|
1 |
której synowie byli:, Narcyz, sędzia ziemski
zawilejski |
6.692.79 |
|
1 |
i Józef (Akta XII). |
6.692.80 = 78 |
|
1 |
Narcyz 1783 r. nazwany skarbnikiem łomżyńskim. |
6.692.81 |
|
1 |
¶Bartłomiej |
6.692.82 |
|
1 |
i Jakób, h. Ślepowron, |
6.692.83 |
S |
|
synowie
Stanisława, |
6.692.84 = 82 |
|
1 |
świadczyli
w grodzie warszawskim 1659 r., przy wywodzie szlachectwa Ogonowskiego (DW.
52 f. 1727). |
6.692.85 |
S |
|
Ignacy, |
6.692.86 |
S |
|
Kasper, |
6.692.87 |
S |
|
Maciej, |
6.692.88 |
S |
|
Marcin, |
6.692.89 |
S |
|
Mateusz |
6.692.90 |
S |
|
i Wojciech,
pisali się z ziemią łomżyńską, na elekcyę Augusta II-go. |
6.692.91 |
S |
|
¶N.,
skarbnik podlaski 1726 r. |
6.692.92 |
S |
|
Anna, |
6.692.93 & 92 |
|
|
za Kazimierzem
Załęskim 1710 roku (Perp. Czers. 17 f. 275). |
6.692.94 |
S |
|
Józef
Idzi, vicesgerent
1740 r., pisarz grodzki halicki 1750 r., subdelegat ciechanowski i
podstarości grodzki halicki 1763 r. |
6.692.95 |
S |
|
Franciszek
kwitował
Kobylańskich 1797 r. (DW. 112 f. 34). |
6.692.96 |
S |
|
Wiktorya, |
6.692.97 & 96 |
|
|
żona
Jerzego Dowiatta, |
6.692.98 = 96 |
|
|
zmarła
1798 r. |
6.692.99 |
S |
|
Franciszek,
ur. 1751 r.,
zmarły 1829 r., kasyer skarbu b. Rzeczypospolitej. |
6.692.100 & 99 |
|
1 |
Córka jego Cecylia Żelazowska, ur. 1796 r., zmarła
1834 r. |
6.692.101 |
|
1 |
Ignacy, |
6.692.102 |
S |
|
syn
Pawła, |
6.692.103 = 101 |
|
|
patron
w Płocku 1837 r. |
6.692.104 |
S |
|
Ksiądz
Marcin, sędzia pokoju powiatu zamojskiego 1830 r. |
6.692.105 |
S |
|
Witalis,
dziedzic Łukawicy
Pęcławskiej, w staszowskiem, |
6.692.106 & 105 |
|
|
ożeniony
z Aleksandrą Niemiryczówną 1867 r. |
6.692.107 |
|
1 |
Antoni, |
6.692.108 |
S |
|
syn Józefa |
6.692.109 & 108 |
|
|
i Franciszki
Wolmerównej, |
6.692.110 = 107 |
|
1 |
dziedzic Jatwieży, radca Dyrekcyi Szczegółowej
Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Suwałkach, zmarł 1897 r.,
zostawiwszy |
6.692.111 & 107 |
|
1 |
z Ludwiki Abłamowiczównej, syna i trzy córki. |
6.692.112 |
ID134 |
|
¶Jan,
właściciel dóbr Gosie-Wybrany 1710 r., |
6.692.113 |
ID135 |
1 |
miał synów: Kaspra |
6.692.114 |
ID136 |
1 |
i Stanisława. |
6.692.115 |
ID137 |
2 |
Ten ostatni pozostawił synów: Mikołaja, |
6.692.116 |
ID138 |
2 |
Mateusza |
6.692.117 |
ID139 |
2 |
i Antoniego. |
6.692.118 = 115 |
ID137 |
2 |
Mikołaj |
6.692.119 |
ID140 |
3 |
miał synów trzech: ¶Ignacy, MG: Wg. Danych metrykalnych było czterech a nie trzech synów:
oprócz Ignacego, Wojciecha i Jana był jeszcze niewymieniony u
Bonieckiego KAZIMIERZ [ID171] który miał synów Jakóba [ID146] oraz
Wojciecha [ID283], również nie występującego u Bonieckiego który miał
syna Kasyana (błędnie przypisanego poniżej) |
6.692.120 = 118 |
|
2 |
pierwszy syn Mikołaja, |
6.692.121 |
ID141 |
4 |
pozostawił syna Franciszka, |
6.692.122 |
ID142 |
5 |
którego syn Maciej legitymował się ze szlachectwa
w Królestwie 1839 r. |
6.692.123 |
ID143 |
3 |
¶Wojciech, |
6.692.124 = 120 |
ID137 |
2 |
drugi syn Mikołaja, |
6.692.125 |
ID144 (*) |
4 |
Miał synów: Kasyana, MG: Jest różnica: według [kg] i źródeł metrykalnych
Wojciech miał synów Grzegorza i Wawrzyńca oraz córki: Antoninę, Małgorzatę,
Magdalenę, Urszulę. Natomiast Kasyan [ID144] jest synem innego Wojciecha
a mianowicie Wojciecha [ID283] syna Kazimierza [ID171] Wg danych metrykalnych jest tak: Jan [ID134] à
Stanisław [ID136] à
Mikołaj [ID137] à
Kazimierz [ID171] à
Wojciech [ID283] à
Kasyan Wg Bonieckiego: Jan [ID134]à
Stanisław [ID136] à
Mikołaj [ID137] à
Wojciech [ID143] à
Kasyan |
6.692.126 |
ID145 |
4 |
Grzegorza |
6.692.127 |
ID152 |
4 |
i Wawrzyńca. |
6.692.128 = 125 |
ID144 |
4 |
Kasyan, |
6.692.129 & 128 |
|
4 |
z żony Maryanny Grądzkiej, |
6.692.130 |
|
5 |
pozostawił synów: Wacława |
6.692.131 |
|
5 |
i Stanisława, wylegitymowanych 1843 r. MG: Wg danych metrykalnych Kasyan (uznając, że jest synem
Wojciecha [ID283]) pozostawił z Maryanny Grądzkiej trójkę dzieci:
wymienionych tu Wacława i Stanisława oraz córkę Franciszkę Gosiewską. |
6.692.132 = 126 |
ID151 |
4 |
Grzegorz, |
6.692.133 & 132 |
|
4 |
z Maryanny Kołakowskiej, |
6.692.134 |
|
5 |
miał syna Idziego, wylegitymowanego 1848 r. |
6.692.135 = 127 |
ID152 |
4 |
Wawrzyniec, |
6.692.136 & 135 |
ID153 |
4 |
z Anieli Janiszewskiej, |
6.692.137 |
ID154 |
5 |
miał syna Karola, wylegitymowanego 1852 r. |
6.692.138 |
ID155 |
3 |
¶Jan, |
6.692.139 = 124 |
|
2 |
Trzeci syn Mikołaja, |
6.692.140 |
ID156 |
4 |
pozostawił syna Antoniego, |
6.692.141 |
ID157 |
5 |
którego syn Jozafat legitymował się 1839 r. |
6.692.142 = 116 |
|
2 |
¶Mateusz, |
6.692.143 = 114 |
ID136 |
1 |
drugi syn Stanisława; |
6.692.144 |
ID158 |
3 |
pozostawił syna Bartłomieja, |
6.692.145 |
ID159 |
4 |
po którym syn Piotr, |
6.692.146 |
ID163 |
5 |
miał syna Dominika, |
6.692.147 |
ID160 |
6 |
którego syn Ludwik, |
6.692.148 & 147 |
|
6 |
żonaty z Maryanną Kownacką, |
6.692.149 |
ID162 |
7 |
pozostawił syna Rajmunda, wylegitymowanego 1860
roku. |
6.692.150 = 117 |
ID139 |
2 |
¶Antoni, |
6.692.151 = 114 |
ID164 |
1 |
trzeci syn Stanisława, |
6.692.152 |
ID165 |
3 |
miał syna Stanisława, MG: według danych metrykalnych NIE MIAŁ syna Stanisława
tylko sam był ożeniony z Rozalią Wdziekońską z którą miał dzieci:
Franciszek [ID167], Jan Paweł [ID168], Jakub [ID535] i Andrzej Mikołaj
[ID536]. Dla porządku wpisałem go pod numerem 165 ale dzieci przypisałem
bezpośrednio do ID164 |
6.692.153 & 152 |
ID166 |
3 |
ożenionego z Rozalią Wdziekońską, |
6.692.154 |
ID167 |
4 |
z której synowie: Franciszek |
6.692.155 |
ID168 |
4 |
i Paweł, legitymowali się 1839 r. |
6.692.156 = 112 |
|
|
¶
Od wymienionego wyżej Jana, |
6.692.157 = 114 |
|
1 |
który miał syna Stanisława, |
6.692.158 = 115 |
ID137 |
2 |
a wnuka Mikołaja, |
6.692.159 |
ID169 |
5 |
legitymowali się 1839 r.: Stanisław |
6.692.160 |
ID170 |
5 |
i Melchior, |
6.692.161 |
ID146 |
4 |
synowie Jakóba, |
6.692.162 |
ID171 |
3 |
wnukowie Kazimierza, |
6.692.163 = 158 |
|
2 |
syna powyższego Mikołaja. |
6.692.164 |
ID172 |
|
¶Józef,
właściciel Świacka 1778 r., |
6.692.165 |
ID173 |
1 |
pozostawił syna Bazylego, |
6.692.166 & 165 |
ID174 |
1 |
żonatego z Joanną Bułharynówną, |
6.692.167 |
ID175 |
2 |
z której syn Józef legitymował się 1837 r. |
6.692.168 |
S |
|
Teofil,
dziedzic Świacka
1809 r., radca departamentu łomżyńskiego. |
6.692.169 |
ID182 |
3 |
¶Antoni |
6.692.170 |
ID183 |
3 |
i Dominik, |
6.692.171 |
ID180 |
2 |
synowie Józefa |
6.692.172 & 171 |
ID181 |
2 |
i Egidyi ze Złotorowiczów, |
6.692.173 |
ID178 |
1 |
wnukowie Jana |
6.692.174 & 173 |
ID179 |
1 |
i Justyny z Milewskich, |
6.692.175 |
ID176 |
|
prawnukowie
Jakóba |
6.692.176 & 175 |
ID177 |
|
i Zofii
z Godowskich, |
6.692.177 = 170 |
|
3 |
udowodnili 1782 r. pochodzenie swoje szlacheckie, w sądzie
ziemskim lwowskim. |